ภายใต้แสงไฟเล็กหลายๆดวงในซอยพรีเว็ต ชายชราที่ใส่ชุดคลุมสีดำ ผมสีขาวยาวถึงกลางหลังกำลังเดินเข้าไปตามถนนที่มีดวงไปส่องสว่างๆหลายๆดวง เขาหยิบวัตถุบางอย่างออกมาก่อนจะกดปุ่มที่ปลายมันทำให้แสงไฟที่เคยสว่างลอยเข้ามาเก็บในนั้น อยู่ดีๆแมวตัวสีเทาก็กลายร่างเป็นหญิงชราที่ใส่หมวกทรงแหลมๆอยุ่บนหัว
บรื้นนนน บรื้นนน
เสียงรถมอเตอร์ไซด์ที่ลอยอยู่กลางอากาศดังขึ้น ชายร่างใหญ่งที่สูงกว่ามนุษย์ธรรมดาสองเท่าบิดรถลงจอดบนพื้นพร้อมกับทารกน้อยที่ผูกติดตัว เขาอุ้มทารกน้อยลงมาจากรถก่อนจะส่งให้ชายชราตรงหน้า
"เธอเป็นผู้หญิงนะ อัลบัส" มินอร์ว่า มักกอนากัล เอ่ย
"ไม่ เธอจะต้องรู้จักในนามเด็กชายผู้รอดชีวิต มินอร์ว่า เพื่อความปลอดภัยของเธอ" อัลบัส ดัมเบิลดอร์ พูดพลางเดินไปที่หน้าบ้านเลขที่สี่
"ต่อไปนี้เธอชื่อ...แฮร์รี่ พอตเตอร์" ชายชราเอ่ยและวางทารกที่หลับตาพริ้มๆที่ธรณีประตู
"ฮึกๆ" เสียงสะอื้นของชายร่างใหญ่ รูเบอัส แฮกริด ดังขึ้น
"เราจะได้เจอเธออีกแน่ แฮกริด" ดัมเบิลดอร์กล่าวเรียบๆพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก
17 ปีผ่านไป โลกเวทมนตร์กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งหลังจากเด็กชายผู้รอดชีวิต...แฮร์รี่ พอตเตอร์ สมารถโค่นล้มลอร์ดมืดอย่าโวลเดอมอร์ได้ สามสิงห์กริฟฟินดอร์ต่างกลับมาเรียนให้จบในปีเจ็ด มีเพียงรอนกับเฮอร์ไมโอนี่เท่านั้นที่รู้เรื่องของเขา ภายในห้องโถงใหญ่นักเรียนทั้งสี่บ้านต่างนั่งประจำที่กันเพื่อรอทานมื้อค่ำ
"เธอเป็นอะไรน่ะ แฮร์รี่" เฮอร์ไมโอนี่ถามหลังจากที่เห็นสีหน้าของเพื่อนรักไม่ค่อยดีเท่าไร
"ฉันกลับหอก่อนนะ รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย" แฮร์รี่บอกกอ่นจะลุกออกจากโต๊ะ
"ให้ฉันไปส่งมั้ย?" รอนถามอย่างกระตือรือร้น
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองได้" แฮร์รี่บอกพร้อมกับรอยยิ้มบางๆเพื่อให้เพื่อนสบายใจ เขาเดินของจากห้องโถงใหญ่ไปตาทางเดินระเบียง แต่เขาก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนตามเขามา ยังไม่ทันที่เจ้าตัวจะได้หันหลังกลับไปมองมือหนาของใครบางคนก็ประกบมาที่ริมฝีปากของเขา ร่างบางพยายามขัดขืนภายใต้แผ่นอกแข็งแกร่งของใครบางคนที่รัดกุมไว้แต่ก็ไม่เป็นผล
"เงียบๆไว้ พอตเตอร์" เสียงทุ้มปริศนาดังขึ้นก่อนจะลากแฮร์รี่เข้าไปในห้องเรียนร้างแถวนั้น
ภายในห้องโทนสีทึบๆที่ข้าวของดูเก่าไปหมด ชายปริศนาผลักแฮร์รี่ลงบนโต๊ะที่เคยใช้สอนนักเรียน ก่อนจะเคลื่อนใบหน้ามาใกล้ๆทำให้กระทบกับแสงไฟลางๆที่เล็ดรอดเข้ามา
"มัลฟอย!!!" ร่างบางพูดออกมาด้วยความตกใจ
"ไง...พอตเตอร์ ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้นเลยหนิ" ร่างสูงพูดและขยับตัวเข้ามาใช้ลำแขนแข็งแรงล็อคเขาไว้
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม!!" แฮร์รี่ถามพยายามควบคุมโทนเสียงให้เป็นปกติ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
"ฉันชอบนาย แฮร์รี่ ชอบมานานแล้วด้วย" เดรโกพูดพลางโน้มหน้าเข้ามาสูดกลิ่นหอมอ่อนๆที่ซอกคอเขา มือซีดค่อยปลดกระดุมเสื้อของเขาออกทีละเม็ด
"อย่าทำแบบนี้นะ!" แฮร์รี่พูดเชิงอ้อนวอนและพยายามจะผลักตัวเขาออกแต่เขากลับใช้มือสองข้างกดข้อมือเขาติดกับโต๊ะ เรียวปากของบุคคลตรงหน้าเข้ามาประกบกับริมฝีปากของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เรียวลิ้นร้ายค่อยๆแทรกผ่านโพรงปากของเขาจนไม่เปิดโอกาศให้เขาหายใจ เดรโกดึงเสื้อคลุมกับเสื้อเชิตของเขาออกจนไม่มีอะไรปกปิดแผ่นอกของเขา น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยคู่นั้นอย่างห้ามไม่ได้
"ได้โปรด...มัลฟอย ปล่อยฉันไปเถอะ" แฮร์รี่อ้อนวอนทั้งน้ำตาทำให้เดรโกที่คลอเคลียอยู่กับซอกคอเขาเงยหน้าขึ้น
"ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บ แฮร์รี่" เดรโกพูดก่อนจะเลื่อนต่ำลงและ.... (ฉาก NC มีในฟิคนะคะ อยากอ่านก็ต้องติดตามนะ)
เช้าวันรุ่งขึ้น แฮร์รี่เดินกลับหอกริฟฟินดอร์ด้วยท่าทางที่อิดโรยอีกทั้งยังมีรอยแดงจ้ำๆอยู่ตามเนื้อตัวเต็มไปหมด เฮอร์ไมโอนี่ กับ รอน ที่เห็นเพื่อนรักเป็นอย่างนั้นก็แปลกใจ
"แฮร์รี่ ทำไมเมื่อคืนเธอไม่กลับหอ เราเป็นห่วงเธอแทบแย่" เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นไร" แฮร์รี่บ่ายเบี่ยงแต่รอยแดงที่มีอยู่ที่ซอกคอของเขาก็ทำให้เพื่อนผิดสังเกต
"แล้วนั่นรอยอะไร เธอไปโดนใครทำอะไรมา?" รอนถามพลางมองไปที่ซอกคอของเขา ตอนนี้เขาก็จนใจที่จะหาข้อแก้ตัวก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้สองคนนั้นฟัง
"ฉันจะฆ่ามัน!!" เด็กหนุ่มผมแดงแทบจะพุ่งออกจากหอกริฟฟินดอร์ด้วยความโกรธ
"ไม่นะ รอน มันแล้วไปแล้ว ก็ให้มันแล้วไปเถอะ" ร่างบางพูดอย่างปลงๆพลางดึงแขนเพื่อนไว้
"แล้วถ้าเธอท้องล่ะ อย่าลืมไปนะว่าท่อนล่างเธอน่ะยังเหมือนเดิม..."เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
"ฉันคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก" แฮร์รี่บอกก่อนจะเดินขึ้นหอนอนชายไป
-----------------------------
CHARACTER
NAME : DRACO MALFOY
HOUSE : SLYTHERIN
YEAR : 7
NAME : HARRY POTTER
HOUSE : GRYFFINDOR
YEAR : 7
Strat : 08/05/2560
End : 00/00/00
---------------------------
สวัสดีค่ะ กลับมาพบกันอีกล้าวววว เดร์รี่ ค่ะ เรื่องนี้คือแฮร์รี่เป็นผู้หญิง...เดี๋ยว อย่าพึ่งด่าเราค่ะ แบบดัมเบิลดอร์ให้ปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อความปลอดภัยไรงี้ แล้วเด็กหญิงแฮร์รี่.... (ชื่อเดิมก็มีนะ แต่ไม่บอกหรอกให้รออ่าน อิอิ) ก็เลยเติบโตมาแบบผู้ชาย ทั้งทรงผมการแต่งกายทำให้อะไรเหมือนผู้ชายทุกอย่าง จนนางดันลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแต่จิตใจก็ดันกลายเป็นผู้ชายไปแล้ว ก็เลยตัดสินใจ.. ( นี่ก็ไม่บอกอีกเช่นกัน) มีเนื้อหาเกี่ยวกับ ปี 5,7(อาจมีหกหรือว่า...ไม่มี ยังไม่รู้) แล้วก็เราจะเอามาหมดเลยใครที่เสียชีวิตไปในสงครามฮอกวอตส์ครั้งนั้น ดัมเบิลดอร์ สเนป ลูปิน ด๊อบบี้ ก็อาจะมีด้วย ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา คอมเมนท์ กดติดตาม นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ARAYAA.
ความคิดเห็น